 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Заблудзіцца на могілках –
ёсьць асалода такая.
Дзе каменьні, як рэшткі чаўноў,
усыпаюць зямлю.
I збуцьвелае лісьце імёны шчыльней пакрывае,
Як пакрыла бяспамяцтва душы –
тваю і маю.
Чуеш, мастак?
Маляваў ты суровых гэрояў.
Мы іх ня помнім.
Ты чуеш, забыты паэт,
Вечнасьці любы?
Прастуе жыцьцё маладое
Праз надмагільле тваё –
і рагочуць вароны усьлед.
А раней я сюды забрыдала паплакаць,
падумаць...
Так лісьцё прыпадае
да горкіх карэньняў жыцьця...
Цалавацца на могілках дзеці сучасныя любяць.
I бяззорнае неба глядзіць,
як апошні судзьдзя.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
